Το παράλογο γίνεται λογικό και φυσιολογικό…

Κάνοντας ένα σύντομο ιστορικό ενδεικτικά αναφέρω ότι μετά την έγκριση-ψήφιση του αντιδραστικού νέου νόμου για τα ΑΕΙ τον προηγούμενο Μάρτιο και ενώ το φοιτητικό κίνημα αλλά και σύσσωμη η ακαδημαϊκή κοινότητα τον καταδίκαζαν στο μεγαλύτερο βαθμό(διαφωνίες υπήρχαν για το ζήτημα της καθολικής ψηφοφορίας) η Σύγκλητος του Πανεπιστήμιου Αιγαίου αλλά και άλλων ΑΕΙ αντί να εκφράσει έμπρακτα την αντίθεση της αρκέστηκε σε ένα μετριοπαθές κείμενο-καταγγελία που αμέσως και η ίδια έσπευσε να ακυρώσει υλοποιώντας και εγκρίνοντας στην πράξη κάθε διάταξη του νέου νομού μέσα στις σχολές.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ:

Ο νέος Νόμος-Πλαίσιο έχει τρεις βασικούς στόχους, που έχουν σαν αποτέλεσμα την πρόσδεση των Πανεπιστημίων στις ανάγκες και τα κριτήρια της αγοράς και όχι την βελτίωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Οι στόχοι αυτοί είναι η λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η αυταρχικοποίηση της λειτουργίας τους με πλήγμα στο φοιτητικό κίνημα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τέλος την πειθάρχηση των φοιτητών και την προετοιμασία τους για ένταξη στην παραγωγή υπό τις νέες εργασιακές συνθήκες.

Παράλληλα στα πλαίσια εφαρμογής του νέου νόμου πλαίσιο εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα όσον αφορά τα συγγράμματα. Αυτό καταρχάς ορίζει ότι πρέπει να προτείνονται άνω του ενός συγγράμματα, χωρίς να διασφαλίζεται ότι η εξέταση θα γίνεται σύμφωνα με αυτό που θα επιλέξει ο φοιτητής. Το χειρότερο όμως είναι ότι ορίζεται ένα σύγγραμμα ανά μάθημα. Ως σύγγραμμα σε πρώτη φάση θεωρείται το σύνολο των απαιτούμενων βιβλίων, η ύλη των οποίων θα πρέπει να μην επικαλύπτεται. Επειδή όμως πάντα υπάρχουν σημεία που αναφέρονται στα διαφορετικά συγγράμματα, η διάταξη οδηγεί στην περικοπή του αριθμού των δωρεάν βιβλίων. Η προσπάθεια να ξεπεραστεί το εμπόδιο με νομικίστικες μεθόδους αμφίβολου αποτελέσματος οδήγησε τελικά όσον αφόρα το Παν. Αιγαίου στην εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής.

Το ακαδημαϊκό έτος 2008-09 το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, βάση του νέου νόμου για τα ΑΕΙ αλλά και του Π.Δ. για τα συγγράμματα κλήθηκε να υλοποιήσει την διανομή βιβλίων με λίστες επιλεγόμενων συγγραμμάτων.

Το αποτέλεσμα όπως δυστυχώς είχε προβλέψει το φοιτητικό κίνημα αλλά και η ΠΟΣΔΕΠ ήταν να επικρατήσει μια τραγελαφική κατάσταση όπως την αναφέρει και πρωτοσέλιδο του εμπρός ειδικά στο Παν. Αιγαίου αλλά και σε άλλα περιφερειακά και μη πανεπιστήμια. Κάτι που προκάλεσε την έντονη αντίδραση των φοιτητικών συλλόγων.

Πιο αναλυτικά : το περασμένο διάστημα οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου Αιγαίου κλήθηκαν να δηλώσουν βιβλία ανά μάθημα μέσα από τις λίστες επιλογής συγγραμμάτων , αυτό σε συνδυασμό με την προκλητικά δυσλειτουργική λογική της συνεννόησης του κάθε τμήματος με τους εκδοτικούς οίκους ,αλλά και το νομικό πλαίσιο που περιπλέκει τρομακτικά την διαδικασία είχε το άμεσο αποτέλεσμα οι φοιτητές να αρχίσουν να περνούν βιβλία για την εξεταστική του Φεβρουαρίου στα τέλη Ιανουαρίου. Προφανώς δεν νοείτε εξεταστική χωρίς βιβλία! και ακριβώς για αυτόν τον λόγο ο φοιτητικός σύλλογος τις Π.Τ.Ε(Πολιτισμικής Πληροφορικής) αντιδρώντας στον παραλογισμό αυτό αποφάσισε την Πέμπτη 22/1 να κλείσει το τμήμα για μια εβδομάδα και να προχωρήσει σε μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στην Σύγκλητο στις 29/1 με κύρια αιτήματα του την άμεση κατάργηση της λίστας συγγραμμάτων , την μη εφαρμογή των άλλων διατάξεων του νόμου πλαίσιο ,την άμεση διανομή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων σε όλους τους φοιτητές και την παράταση της εξεταστικής 2 εβδομάδες ώστε όλοι οι φοιτητές να έχουν την δυνατότητα τουλάχιστον να ανταπεξέλθουν σον φόρτο εργασίας.

Δυστυχώς όμως η κατά τα άλλα αγωνιστική και «παραιτούμενη» Σύγκλητος δεν θεώρησε ότι μέσα στα τρομακτικά προβλήματα που δεν κατάφερε να λύσει με την συγκαταβατική της στάση απέναντι στο υπουργείο παιδείας το προηγούμενο διάστημα (και την οδηγούν σε παραίτηση τώρα) είναι και το ζήτημα των συγγραμμάτων. Αντιθέτως με νομικίστικες παραπομπές σε άρθρα και διατάξεις του νέου νομού(που ενέκρινε σιωπηλά το σώμα της συγκλήτου εκτός ελαχίστων) μας ανέλυαν γιατί δεν μπορεί να γίνει τίποτα από όλα αυτά που διεκδικούν οι σύλλογοι φοιτητών ενώ παράλληλα μέσα στα θέματα της ημερήσιας διάταξης είχαν και ενέκριναν την εκβιαστική σύνταξη 4ετους επιχειρησιακού πλάνου χρηματοδότησης από το Υπουργείο κάτι που δεσμεύει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να δρουν μέσα στα πλαίσιο που του ορίζει το Υπουργείο παιδείας και που αν τα ξεπεράσει μπορεί μέχρι και να οδηγήσει σε πάγωμα της χρηματοδότησης.

Απέναντι στον είτε στρουθοκαμηλισμό είτε στην κοροϊδία της Πρυτανικής αρχής ο φοιτητικός σύλλογος της Π.Τ.Ε απάντησε με 3ημερη κατάληψη της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου.

Θεωρείτε από τους φοιτητές απαράδεκτη η στάση τόσο των πρυτανικών αρχών αλλά και αρκετών καθηγητών των τμημάτων που ενώ στοχευμενα μεθοδεύεται η υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου μέσα στα πλαίσια συγκεκριμένων πολιτικών που στόχο έχουν την πλήρη κατάλυση της αυτονομίας του πανεπιστημίου, του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του αλλά και την απαξίωση της ίδιας της εκπαιδευτικής διαδικασίας να υπάρχουν λογικές που λένε : «δίκιο έχετε ναι μεν αλλά είναι νομός του κράτους».

Η αντίληψη αυτή παίρνει σαν δεδομένη την μη αυτονομία του πανεπιστημίου(κάτι που υπερασπίστηκαν με σθένος ολόκληρες γενιές) και θεώρει ότι ένας νομός είναι κάτι a priori σωστό αντί να θεωρείτε ένας ρυθμιστής των ανθρωπίνων σχέσεων με βάση το συμφέρων της κυρίαρχης τάξης ή κοινωνικής ομάδας. Αν στα εσωτερικά ζητήματα του Πανεπιστημίου τον ρυθμιστικό ρόλο των έχει ένας νόμος και όχι τα όργανα και οι σύλλογοι των ακαδημαϊκών πολιτών δηλαδή των άμεσα ενδιαφερόμενων τότε περί ποιας αυτονομίας και αίσθησης δικαίου μιλάμε;

Στα πλαίσια αυτά με τον παραλογισμό να επικρατεί της λογικής και την κοροϊδία να γίνεται πάγιο εργαλείο και του Υπουργείου αλλά και των πρυτανικών αρχών η φοιτητική κοινότητα απαντά με όπλο της την απλή λογική :

• Άμεση κατάργηση-μη εφαρμογή του αντιεκπαιδευτικού νόμου πλαίσιο
• Άμεση κατάργηση της λίστας συγγραμμάτων
• Άμεση αύξηση της χρηματοδότησης του πανεπιστημίου αιγαίου με άξονα της ανάγκες των φοιτητών
• Άμεση ανέγερση εστιών που να καλύπτει της ανάγκες του πανεπιστήμιου
• Άμεση διανομή όλων των απαραίτητων συγγραμμάτων και σημειώσεων δωρεάν σε όλους τους φοιτητές
• Δωρεάν σίτιση στέγαση μεταφορές για όλους τους φοιτητές.
• Άμεση κατάργηση των ΚΕΣ
• Προάσπιση της αυτονομίας των ιδρυμάτων όχι στην δουλοπρεπή υποτέλεια των ιδρυμάτων στο Υπουργείο.

Αυτή είναι μια ενδεικτική αναφορά στα προβλήματα του πανεπιστήμιου αιγαίου αλλά και στην πορεία που ακολουθητέ προς την επίλυση τους.

Προς ενημέρωση το Πανεπιστήμιο αιγαίου είναι το πρώτο που θα πληγεί από την αναγνώριση των ΚΕΣ σαν ακριτικό

περιφερειακό ίδρυμα και η υποβάθμιση του από τα μέσα(πρότυπος εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας, έγκριση-εφαρμογή ν. πλαίσιο , 4ετες επιχειρησιακό πλάνο κλπ) δεν είναι η μια στάση που θα το κρατήσει ανοιχτό για πολύ.

Πάντως το φοιτητικό κίνημα αλλά και τα υγιή κομμάτια των καθηγητών έχει φανεί ποιον δρόμο διάλεξαν, διάλεξαν το δρόμο της ρήξης με το ακαδημαϊκό δημόσιο-υπαλληλιστικο τραστ που υπερασπίζεται στην πράξη την αποδόμηση του δημοσίου πανεπιστημίου, τον δρόμο της αντίστασης στην υποταγή του πανεπιστημίου στις ανάγκες της νεοφιλελεύθερης αγοράς.

Έπαιτε συνέχεια…

Χιωτέλης Άρης

Μέλος της Αριστερής Ενότητας

και του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας

Η Χαραυγή της Λέσβου κι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Η Λέσβος, κατά κοινή αποδοχή, έχει ιδιαίτερη σχέση με τα Γράμματα και τις Τέχνες, σε όλες τις χρονικές περιόδους. "Απ’ τη Σαπφώ στον Ελύτη" είναι μια συνηθισμένη και αποδεκτή επωδός. Από τις διάφορες περιόδους, μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ονομαζόμενη "Λεσβιακή Άνοιξη". Με τον όρο και προσδιορισμό αυτόν εννοείται η πνευματική δημιουργία των χρόνων 1910-1932, περίπου. Τότε εκδίδονται αρκετές εφημερίδες και περιοδικά. Λογοτέχνες, εκπαιδευτικοί και δημοσιογράφοι είναι ταυτοχρόνως οι εκδότες κι οι συντάκτες. Κυκλοφορούν οι εφημερίδες Σάλπιγξ, Ταχυδρόμος, Ελεύθερος Λόγος, Καμπάνα, Δημοκράτης. Εκτός της καθημερινής τους ύλης δημοσιεύονται εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά κείμενα. Δημοσιεύονται σε πρώτη μορφή τα μυθιστορήματα "Η Ζωή εν Τάφω" του Μυριβήλη, το "Νούμερο 31328" του Βενέζη και τα ριζοσπαστικά εκπαιδευτικά άρθρα "Κλείστε τα Σχολειά" του Κουντουρά. Η λογοτεχνική δημοσιογραφία, όπως ονομάζεται σήμερα, ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ταυτοχρόνως κυκλοφορούν αρκετά λογοτεχνικά περιοδικά.

Ορόσημα είναι οι χρόνοι της απελευθέρωσης του νησιού,1912, και της Μικρασιατικής καταστροφής,1922. Λειτουργούνε καταλυτικά. Η Λέσβος αποδεσμεύεται από τα κέντρα της Ανατολής, Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη.

Πνευματικός προάγγελος είναι το περιοδικό Χαραυγή. Αυτό υπονοεί ο τίτλος του περιοδικού. Κυκλοφόρησε από 15 Οκτωβρίου 1910 μέχρι 15 Μαΐου 1914 με 81 συνολικά τεύχη, σε δύο περιόδους. Στην πρώτη εκδίδεται ανά δεκαπενθήμερο στη Μυτιλήνη μέχρι 31 Οκτωβρίου 1913. Και στη δεύτερη, στην Αθήνα από 15 Νοεμβρίου 1913 μέχρι 15 Μαΐου 1914. Εκδότες και διευθυντές είναι οι Δημήτριος Π. Αλβανός και Μανώλης Σ. Βάλλης. Σημαντικές προσωπικότητες της Λέσβου. Δάσκαλοι, δημοτικιστές, με προοδευτικές κοινωνικές απόψεις, που έγιναν δημοσιογράφοι και εκδότες. Ενώ στη Β΄ περίοδο, στο πρώτο τεύχος της, παρουσιάζεται ως συνδιευθυντής ο Λέσβιος κριτικός και μεταφραστής Χρύσανθος Μολίνος.

Στη Χαραυγή δημοσιεύει η λεσβιακή διανόηση: Στράτης Μυριβήλης, Θρασύβουλος Σταύρου, Αριστείδης Δελής, Ιωάννης Ολύμπιος, Δημ. Βερναρδάκης, Μίλτος Κουντουράς, Κώστας Φριλίγγος, Αργύρης Εφταλιώτης, Κώστας Κόντος, Νίκος Καστρινός κ.ά. Πρωτοφανές στοιχείο είναι η συνεργασία με το περιοδικό λογοτεχνών του ελλαδικού χώρου: Αλέξ. Παπαδιαμάντης, Κωστής Παλαμάς, Ρώμος Φιλύρας, Σωτήρης Σκίπης, Παύλος Νιρβάνας, Στέφανος Μαρτζώκης, Σπύρος Μελάς, Ζαχαρίας Παπαντωνίου, Διον. Βουτυράς, Αλέξ. Πάλλης, Ναπολέων Λαπαθιώτης, Κώστας Βάρναλης κ.ά.

Τα λογοτεχνικά κείμενα της Χαραυγής είναι πρωτότυπα διηγήματα, ποιήματα, χρονογραφήματα, αλλά και μεταφρασμένη γαλλική και ρωσική λογοτεχνία. Ο εγκυκλοπαιδισμός παραμερίζεται σταδιακά από τις νέες τάσεις. Δημοτικισμός, εκπαιδευτικό καθώς και γυναικείο ζήτημα και σοσιαλιστικές απόψεις προσεγγίζονται με τα δημοσιεύματα της Χαραυγής.

Σε μια εξελιγμένη καθαρεύουσα, καθομιλούμενη, γράφονται κάποια άρθρα και σχόλια, ενώ στα λογοτεχνικά κείμενα υπερτερεί η δημοτική. Και όσο αυξάνει η χρήση της απ’ τους συγγραφείς της Λέσβου, τόσο γίνεται αποδεκτή από το περιοδικό.

Μια σημαντική συνεργασία της Χαραυγής είναι αυτή με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Από το πρώτο τεύχος πέτυχε να έχει συνεργασία με τον κορυφαίο διηγηματογράφο. Στο πρώτο φύλλο δημοσιεύεται το διήγημά του "Το γράμμα στην Αμερική". Τον συγγραφέα παρουσιάζει ο Παύλος Νιρβάνας, με μικρό σχολιασμό. Στο δεύτερο τεύχος δημοσιεύεται το διήγημα "Έρημο μνήμα". Στο πέμπτο τεύχος, στις 15 Δεκεμβρίου 1910, υπάρχει το πρώτο μέρος ενός μεγαλύτερου λογοτεχνικού κειμένου με τίτλο" Ο αντίκτυπος του νου". Το αφήγημα δεν συνεχίζεται, γιατί στις 2 Ιανουαρίου 1911 πεθαίνει ο Παπαδιαμάντης.

Έκτοτε, για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το έργο του έχουν δημιουργηθεί πολλά αφιερώματα σε εφημερίδες και περιοδικά, της Αθήνας και της περιφέρειας. Τον πρώτο χρόνο του θανάτου του, το 1911, έχουμε τρία αφιερώματα. Συνήθως αναφέρονται μόνο τα δύο. Αυτά στο «Νέον Πνεύμα» της Κωνσταντινούπολης την 1η Φεβρουαρίου και στο «Καλλιτέχνης» τον Φεβρουάριο του 1911.

Είχε όμως προηγηθεί το αφιερωματικό τεύχος αριθ. 8 της Χαραυγής στις 31 Ιανουαρίου του ιδίου έτους. Είναι σημαντικό γεγονός η κυκλοφορία αυτού του τεύχους λίγες μέρες μετά τον θάνατό του.

Στο τεύχος αυτό της Χαραυγής, ο Φίλων Οφερέτης (ψευδ. του Μιχαήλ Στεφανίδη) γράφει το ποίημα «Στον Παπαδιαμάντην».Δημοσιεύονται πέντε διηγήματα του Α.Π. Αυτά είναι: "Όνειρο στο κύμα", "Το θαύμα της Καισαριανής", "Υπό την βασιλικήν δρυν", "Ο πανδρολόγος" και "Η αποσώστρα". Υπάρχει αναδημοσίευση της κριτικής μελέτης «Ο Παπαδιαμάντης» του Κωστή Παλαμά από την εφημερίδα Ακρόπολις. Το περιοδικό πληροφορεί τους αναγνώστες του ότι αδυνατεί να συνεχίσει τη δημοσίευση του διηγήματος «Ο αντίκτυπος του νου», καθότι θα εκδοθούν, από φίλους του συγγραφέα, τα άπαντά του. Και το αφιέρωμα κλείνει με τη μελέτη «Η γλώσσα του Παπαδιαμάντη», αναδημοσίευση από την «Ανατολή» της Σμύρνης.

Αλλά και στο 7^ο τεύχος στις 15 Ιανουαρίου 1911, μαζί με την αναγγελία του θανάτου του, δημοσιεύει το διήγημα "Οι μάγισσες". Μαζί δημοσιεύεται το δοκίμιο του Νίκου Καστρινού "Εις τον ποιητήν".

Δεν της έχουν δώσει (της Χαραυγής) χωρίς λόγους τόσους εύμορφους χαρακτηρισμούς. Και δεν έχουν εκδοθεί κατ’ αναλογία καλύτερα περιοδικά, αν σκεφθούμε ότι αυτή η έκδοση έγινε στις αρχές του περασμένου αιώνα σε μια επαρχιακή πόλη, τη Μυτιλήνη.

ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΡ.ΨΑΡΙΑΝΟΥ- Ανεπαρκής η χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου Αιγαίου

ΕΡΩΤΗΣΗ



Προς τους κ. Υπουργούς

· Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων

· Εσωτερικών



Θέμα : «Ανεπαρκής η χρηματοδότηση του Πανεπιστημίου Αιγαίου»

Πρόσφατα, ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου υπέβαλε την παραίτησή του ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την υποχρηματοδότηση του Ιδρύματος από το Δ΄ ΚΠΣ. Η Σύγκλητος δεν έκανε δεκτή την παραίτηση, προειδοποίησε όμως ότι, εάν δεν αποκατασταθεί η «άδικη πολιτική» που ασκεί η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου εις βάρος του Πανεπιστημίου, τότε όλα τα μέλη της θα ακολουθήσουν τον Πρύτανη, υποβάλλοντας τις παραιτήσεις τους και αφήνοντας ακέφαλο το Ίδρυμα. Όπως αναφέρεται και στην επιστολή της Συγκλήτου στον Υπουργό Παιδείας, η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου προγραμματίζει για τα επόμενα επτά χρόνια ένα σύνολο βαριών υποδομών και εξοπλισμού 10.500.000 ευρώ, το μέγιστο, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου θεωρεί ανεπαρκέστατο το ύψος των κονδυλίων, ιδιαίτερα από τη στιγμή που η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου προτίθεται να διαθέσει άνω του 50% του συγκεκριμένου κονδυλίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για τη δημιουργία δορυφορικών υποδομών του στη Λέσβο. Με τόσο ανεπαρκή κονδύλια, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσει διδακτορικά, εργαστήρια, άσκηση φοιτητών, έρευνα. Ενδεικτικό των προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Πανεπιστήμιο είναι ότι, εδώ και ενάμιση χρόνο, το Υπουργείο Παιδείας καθυστερεί τη δημοπράτηση βασικών έργων υποδομής, με αποτέλεσμα η Σχολή Ανθρωπιστικών Επιστημών να στεγάζεται μερικώς σε μισθωμένα ξενοδοχεία στη Ρόδο. Έχει υπολογιστεί ότι μόνο για ενοίκια διατίθεται το 50% του τακτικού προϋπολογισμού του Ιδρύματος και ήδη υπάρχει ένα χρέος προς τον ΟΤΕ ύψους 3.000.000 ευρώ. Η Σύγκλητος ανησυχεί για ενδεχόμενη συρρίκνωση του Πανεπιστημίου Αιγαίου, καθώς μάλιστα, ήδη από το 2004, δεν μπορεί να γίνει πρόσληψη νέων καθηγητών γιατί δεν υπάρχουν οργανικές θέσεις.



Με βάση τα προαναφερόμενα,

Ερωτώνται οι αρμόδιοι κ.κ. Υπουργοί:

· Σε ποιες ενέργειες θα προβούν, ώστε να καλυφθούν άμεσα οι οικονομικές ανάγκες του Πανεπιστημίου Αιγαίου;

· Τι προτίθενται να κάνουν προκειμένου να εξασφαλιστεί και μελλοντικά η απρόσκοπτη ανάπτυξη του Πανεπιστημίου;

· Για ποιο λόγο δεν εγκρίθηκαν κονδύλια για τα έργα επιδιόρθωσης στο τμήμα Ρόδου, με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η μερική στέγασή του σε μισθωμένα ξενοδοχεία και τι σκοπεύουν να κάνουν για να αλλάξει αυτή η κατάσταση;



Ο ερωτών βουλευτής





Γρηγόρης Ψαριανός

Τα θέλουμε όλα πίσω!

Δεκαπέντε μέρες ήταν αρκετές για να ωριμάσει μια ολόκληρη γενιά μαθητών. Μια γενιά που αποφάσισε να βγει στο δρόμο και έμαθε στην πράξη τι πάει να πει αγώνας και αλληλεγγύη. Έμαθε όμως και τι πάει να πει εξουσία και καταστολή. Ήρθε αντιμέτωπη με τα ΜΑΤ, τα χημικά και την τρομοκρατία της αστυνομίας. Μιας αστυνομίας που πάντα λέει την τελευταία λέξη όταν οι αντιδραστικοί διευθυντές αποτυγχάνουν να «μαντρώσουν» τα παιδιά στα σχολεία και όταν οι συκοφαντίες και η λάσπη των δημοσιογράφων δεν είναι αρκετές.

Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σταματήσει αυτό το πολύχρωμο ποτάμι που κατέλαβε όλους τους δρόμους της χώρας. Δεν μπορούσαν να το σταματήσουν γιατί πια η εξουσία είχε ξεπεράσει τα όρια. Η σφαίρα που έπεσε το βράδυ της 6ης του Δεκέμβρη έκανε κάτι πολύ περισσότερο από το να κόψει το νήμα της ζωής ενός δεκαπεντάχρονου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς το γεγονός ότι τόσοι νέοι άνθρωποι είδαμε τον εαυτό μας σε αυτήν τη θέση. Λες και ζούμε σε μία χώρα που όλες οι κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια έχουν ένα όπλο που σημαδεύει κάθε νέο και νέα. Εκείνο το βράδυ, όμως, δεν σημάδευαν απλώς, αλλά πυροβόλησαν και τότε όλοι καταλάβαμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι για να δείξουμε ότι αυτή η κοινωνία είναι ζωντανή, έπρεπε να κάνουμε κάτι για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας.

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν αν αυτές οι μέρες άφησαν πίσω τους κάτι. Εμείς πιστεύουμε ότι άφησαν. Έδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι η νεολαία δεν μπορεί και δεν θέλει να ζήσει με τον τρόπο που μας ετοιμάζουνε. Έδειξε επίσης ότι οι αγώνες έχουν νόημα και μπορούν να πετυχαίνουν νίκες. Ακριβώς για αυτό το λόγο, τις μέρες εκείνες οι ηγέτες όλης της Ευρώπης κοίταζαν φοβισμένοι τα νέα από τη μικρή Ελλάδα, ακριβώς για αυτό ο Γάλλος πρόεδρος είπε ότι θα παγώσει την δική του αντί-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.

Τα όνειρα μας είναι αλεξίσφαιρα!

Αυτοί οι αγώνες πρέπει να συνεχιστούν. Πρέπει να συνεχιστούν απέναντι στις κυβερνήσεις που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να τιμωρούν τους νέους ανθρώπους. Γιατί τιμωρία είναι το σημερινό εξεταστικό σύστημα που αναγκάζει τις οικογένειες μας να σκορπάνε τον οικογενειακό προϋπολογισμό στα φροντιστήρια, εμάς να ξεχνάμε τι πάει να πει ελεύθερος χρόνος, τι πάει να πει εφηβεία και στο τέλος οι περισσότεροι να καταλήγουμε σε μία σχολή που δεν μας αρέσει απλά περιμένοντας πότε θα βγούμε στην αγορά εργασίας για μια κακοπληρωμένη δουλειά. Να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτούς που έχουν διώξει κάθε έννοια φαντασίας και δημιουργικότητας από το σχολείο. Ένα σχολείο που φαίνεται ότι τελικά το βολεύει να υπάρχουν παιδιά που δεν πιάνουν τη βάση του 10, έτσι ώστε να υπάρχει πελατεία για τα ιδιωτικά κολέγια.

Να αγωνιστούμε λοιπόν για ένα ενιαίο δημόσιο και δωρεάν σχολείο που δεν θα χωρίζει τους μαθητές σε «καλούς» και «κακούς». Να αγωνιστούμε για την κατάργηση των εξετάσεων και το δικαίωμα μας να σπουδάσουμε αυτό που επιθυμούμε, είτε αυτό βρίσκεται σε μια δημόσια μεταλυκειακή τεχνική σχολή είτε αυτό βρίσκεται στο πανεπιστήμιο. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στη γνώση και το δικαίωμα για μια δουλειά με αξιοπρέπεια. Να αγωνιστούμε δηλαδή για ένα σχολείο και ένα κόσμο που θα χωράει τα όνειρα και τις ανάγκες μας!

---